Deze week werd ik overvallen door een echte FOMO. Overal op Instagram zag ik hetzelfde bericht met dezelfde soort reacties voorbijkomen. WTF had ik nu weer gemist?

Het bleek om een bericht van NOS Stories te gaan met de kop ‘SGP-jongeren verdeeld door vrouwen in politiek’. Ik vroeg me direct af welke vrouwen dat voor elkaar hadden gekregen (en hoe), maar toen bleek dat het om deze kwestie ging: “Mag een vrouw de Tweede Kamer in of bijvoorbeeld burgemeester worden?” Twee tegengestelde kampen van de jongerenafdeling kwamen in het bericht aan het woord. Het conservatieve in de persoon van Jurian van de Ree, die vindt dat vrouwen actief mogen zijn in de politiek, en het extreem conservatieve kamp in de persoon van Mathijs van der Tang, die de Bijbel gebruikt om zijn drogredenering – dat mannen biologisch sterker zijn dan vrouwen, en in de politiek de sterkste mensen nodig zijn, en er daarom geen plek is voor vrouwen in de politiek – te onderbouwen. Als hij gelijk heeft, dan vrees ik voor zijn politieke carrière, omdat hij eruit ziet alsof hij nog geen deuk in een pakje boter kan slaan. Dan toch liever Arie Boomsa for president. Sorry Mathijs, je bent de zwakste schakel. Er is voor jou ook geen plek in de politiek.

Dat Mathijs anno 2021 nog steeds een oud boekje (een nieuwe oplage maakt het niet van deze tijd schat) nodig heeft om een eigen mening te kunnen vormen, daar kan hij waarschijnlijk niks aan doen. Cognitieve vaardigheden kies je nu eenmaal niet zelf in extreem conservatieve contreien. Maar moeten wij, lieve Meijden, hem daarom massaal aan de schandpaal nagelen? Omdat hij, “als Christen”, mannen en vrouwen niet als gelijkwaardig ziet? Omdat hij anders denkt dan wij?

Mijn hele tijdlijn stond vol met het filmpje van Mathijs waarin hij zijn standpunt verdedigt, vergezeld van kotsende emoji, afkeurende comments, verwensingen en adviezen om een enkeltje naar Urk te nemen. Wat is dat toch, deze tendens om als mens aan een paal (een bericht) op een plein (vul hier het digitale platform in kwestie in) gebonden te worden, en bij wijze van straf vernederd te worden (de kotsende emoji) door omstanders (telefoonverslaafden met toegang tot het internet)? Serieus mensen! Het is schering en inslag geworden met deze massale publieke terechtstellingen.

Anders denkenden zijn niet meer welkom in onze samenleving. Want tegenstanders honen je direct van het plein af. Met als triest gevolg dat de polarisatie die de meesten van ons zo verafschuwen, alleen maar toeneemt en er nog meer onbegrip ontstaat. We praten te veel en luisteren te weinig.

Hoe zouden de queers die op het plein stonden het gevonden hebben als de SGP-ers zich zouden omdraaien en elke hysterisch roepende Meijt (HET.IS.ALLEEN.EEN.GOEDE.VRIJDAG.ALS.IK.OP.EEN.PIK.EINDIG!) met rotte eieren zouden bekogelen? Zou er niet een immense knokpartij ontstaan, gewoon, omdat de twee groepen verschillende standpunten hebben?

Als anderen alleen mogen denken zoals jijzelf, is er dan nog ruimte voor de vrijheid van meningsuiting? Of een andere blik op de wereld die we samen delen? Denk toch eens na, de volgende keer dat je met een rot ei, een steen of een dildo in je hand op het plein staat!

Edwin Goldman is filmproducent, schrijver en oprichter van Goldman Film.